به طراح وب خوش آمدید.
اگر می خواهید بین Docker و Kubernetes تصمیم بگیرید، بعید است که پاسخ قطعی پیدا کنید. این دو فناوری به قدری متفاوت هستند که نمی توان آنها را مستقیماً با هم مقایسه کرد.
با این حال، “یکی در برابر دیگری” اهمیت درک هر دو را برجسته می کند. آنها چه کار می کنند؟ چگونه این کار را انجام می دهند؟ مزایای هر کدام چیست؟ در این مقاله، این سؤالات را بررسی میکنیم تا به شما کمک کنیم بفهمید که هر ابزار در کجای فرآیند توسعه شما قرار میگیرد.
Kubernetes و Docker: ابزارهای مختلف برای وظایف مختلف
برنامه های کاربردی مدرن پیچیده هستند و نیاز به فریمورک ها و کتابخانه های مختلفی برای نصب روی دستگاه شما دارند. خوشبختانه، شما می توانید برنامه خود و منابع مورد نیاز آن را یکپارچه کنید.
این فرآیند کانتینریسازی نامیده میشود و شامل ترکیب برنامهها و تمام وابستگیهای ضروری آنها در یک واحد مستقل – یک ظرف است. این بسته بندی برنامه، آن را قابل حمل تر و استقرار و مدیریت آن را آسان تر می کند.
علاوه بر این، کانتینریسازی میتواند برخی از مشکلاتی را که ممکن است هنگام تلاش برای تکرار یک محیط استقرار برای آزمایش با آن مواجه شوید، کاهش دهد. بر خلاف معماری برنامه های کاربردی سنتی، که شما را ملزم می کند به صورت دستی یک محیط آزمایشی جداگانه ایجاد کنید، برنامه های کاربردی کانتینری به شما امکان می دهند در محیطی مشابه با محیطی که برنامه خود را در آن مستقر می کنید، آزمایش کنید.
کانتینرها همچنین به شما امکان می دهند چندین مؤلفه برنامه را در معماری میکروسرویس مستقر و اجرا کنید. این بدان معنی است که منابع برنامه شما از سخت افزار یکسانی استفاده می کنند و شما کنترل بیشتری بر هر جزء و چرخه عمر آن دارید. کانتینرها سبک تر از ماشین های مجازی هستند زیرا از سیستم عامل اصلی (OS) استفاده می کنند و به هایپروایزر نیاز ندارند.
در محیطهای ابری، فناوری کانتینریسازی کارایی عملیاتی، قابلیت حمل و نقل، سازگاری محیط و مقیاسبندی صاف را ممکن میسازد.
داکر چیست؟
در حالی که بسیاری از فناوریهای کانتینریسازی وجود دارد، Docker همچنان محبوبترین و شناخته شدهترین آنهاست. این یک ابزار کانتینریسازی منبع باز است که اکوسیستمی را ایجاد میکند که در آن میتوانید برنامههای خود را استقرار، مدیریت و به اشتراک بگذارید.
داکر که در سال ۲۰۱۳ راه اندازی شد، کارایی بی نظیر و سهولت استفاده از کانتینرها را فراهم می کند. ویژگی های نوآورانه آن چندین مشکل را حل کرده است که قبلاً توسعه دهندگان را از تمرین توسعه مبتنی بر کانتینر باز می داشت.
جزء اصلی Docker موتور Docker است که میزبان کانتینرهای آن است. Docker Engine روی سیستم عامل میزبان اجرا می شود و برای دسترسی به منابع سیستم با کانتینرها تعامل دارد. داکر همچنین از فایل های پیکربندی YAML استفاده می کند که نحوه ایجاد یک کانتینر و آنچه در آن اجرا می شود را تعریف می کند. این یکی از دلایلی است که Docker قابل حمل و عیب یابی آسان است.
کانتینرهای Docker می توانند از طریق کانال های خاصی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و هر کانتینر دارای مجموعه ای منحصر به فرد از برنامه ها، کتابخانه ها و فایل های پیکربندی است. آنها می توانند شامل هر برنامه ای باشند و روی هر سروری اجرا شوند. این انعطافپذیری و قابلیت حمل برنامه را افزایش میدهد و به آن اجازه میدهد در محیطهای مختلف، از جمله ابرهای داخلی، عمومی یا خصوصی اجرا شود.
ارکستراسیون کانتینری با Kubernetes
نرم افزارهای مدرن به شدت به میکروسرویس ها متکی هستند، اجزای مستقلی که می توانند به راحتی مستقر شوند و به سرعت به روز شوند. کانتینرها برای میزبانی معماری میکروسرویس مفید هستند. با این حال، با پیچیدهتر شدن برنامهها، مدیریت، نگهداری و جابجایی دستی آنها بین محیطهای مختلف دشوار میشود. این منجر به راه حل های ارکستراسیون کانتینر شده است.
ارکستراسیون کانتینر فرآیند خودکارسازی استقرار، مدیریت، مقیاسبندی، متعادلسازی بار و شبکهسازی مورد نیاز برای اجرای بارهای کاری کانتینری است. همه اینها در مقیاس گرههای متعدد، معروف به خوشهها اتفاق میافتد و به برنامه اجازه میدهد بدون وقفه در چندین محیط مستقر شود.
Kubernetes که با نام K8s نیز شناخته میشود، یک چارچوب سازماندهی کانتینر منبع باز مقیاسپذیر است که از API برای خودکار کردن فرآیند اجرای برنامهها در شبکه و رفع پیچیدگیهای ناشی از آن استفاده میکند. گوگل آن را توسعه داد و کد منبع آن را در سال ۲۰۱۵ در اختیار بنیاد محاسبات بومی ابری قرار داد.
شما منابع Kubernetes را به صورت اعلامی ایجاد می کنید. ابتدا همه الزامات را در یک فایل پیکربندی YAML تعریف می کنید. برای استقرار یک کانتینر، Kubernetes بهترین میزبان (دستگاهی که گره را میزبانی می کند) را پیدا می کند که تمام الزامات موجود در آن را برآورده می کند. Manifest.yml فایل. سپس به طور خودکار استقرار خوشه را در آن گره برنامه ریزی می کند. Kubernetes همچنین چرخه حیات یک کانتینر را بر اساس تنظیمات خاصی مدیریت می کند.
پلتفرم Kubernetes از اجزای کلیدی زیر برای ارائه ارکستراسیون کانتینر استفاده می کند:
- گره – ماشین کاری که Kubernetes روی آن کانتینرها را مستقر می کند.
- خوشه – گروهی از گره های متصل داشتن چندین گره به تعادل بارهای کاری کمک می کند و اطمینان می دهد که برنامه حتی در صورت شکست یک گره به عملکرد خود ادامه می دهد.
- Cubelet – عاملی که روی هر گره اجرا می شود و تضمین می کند که کانتینرها مطابق انتظار کار می کنند.
- کنترل هواپیما – مجموعه ای از فرآیندها که وظیفه نظارت بر کلیه عملیات را دارند
- غلاف – یک شی که کانتینرهای مستقر در میزبان را محصور می کند. یک پاد اساساً یک نمونه برنامه است و کوچکترین شی ای است که می توانید در Kubernetes ایجاد کنید.
Kubernetes یک گزینه عالی برای سازمان هایی است که نیاز به استقرار و مدیریت تعداد زیادی کانتینر دارند. مدیریت چرخه حیات کانتینر با ابزارهای ارکستراسیون به تیمهای DevOps که آنها را در جریانهای کاری یکپارچهسازی/توسعه مستمر ادغام میکنند، سود میرساند.
داکر روی
Docker Swarm راه حل ارکستراسیون کانتینر منبع باز خود Docker و جایگزینی برای Kubernetes است. مقیاسبندی، شبکهسازی چند سایتی، متعادلسازی بار خودکار، و تمام ویژگیهای دیگری که برای استقرار انبوه و مدیریت کانتینر نیاز دارید را ارائه میکند – بدون وابستگی به ابزار هماهنگسازی شخص ثالث. این یک فرآیند نصب ساده دارد، سبک وزن است و اگر قبلاً به اکوسیستم Docker عادت کرده اید، ادغام آن آسان است.
Docker Swarm یک گزینه عالی برای برخورد با چندین گره و برنامه های نسبتا ساده است. با این حال، اگر گرههای بزرگی را برای برنامههای کاربردی حیاتی میزبانی کنید، از ویژگیهای امنیتی، نظارت مستمر، انعطافپذیری و انعطافپذیری Kubernetes بهره بیشتری خواهید برد.
داکر در مقابل کوبرنتس
اکنون مشخص شده است که Docker و Kubernetes موارد استفاده متفاوتی دارند. شما از Docker برای بسته بندی و تحویل برنامه ها و اجرا بر روی یک گره استفاده می کنید. در همین حال، Kubernetes برنامههای کاربردی را در مجموعهای از گرهها گسترش و مقیاسبندی میکند. همچنین، Kubernetes فقط کانتینرها را مدیریت می کند و برای ایجاد آنها به نرم افزار جداگانه نیاز دارد.
با این حال، در حالی که Kubernetes و Docker متفاوت هستند، هدف آنها از ارائه برنامه های کاربردی کانتینری مقیاس پذیر مشترک است. آنها رقیب نیستند و متقابل نیستند. آنها تیم کاملی را می سازند.
داکر و کوبرنتس
Docker برنامهها را بر روی یک گره ارائه و استقرار میدهد، در حالی که Kubernetes برنامهها را روی دستهای از گرهها مدیریت میکند. وقتی Docker و Kubernetes با هم مستقر شوند، میتوانند از یکدیگر برای ارائه مقیاسپذیری، انعطافپذیری و انعطافپذیری برنامه بهره ببرند.
Kubernetes می تواند ظروف Docker را با پیگیری وضعیت هر گره در خوشه انعطاف پذیرتر کند. به طور خودکار راه اندازی مجدد می شود، گره های شکست خورده را جایگزین می کند، و گره های پاسخگو را که در بررسی های سلامت ناموفق هستند، از بین می برد. تعادل بار بیشتر تضمین می کند که گره ها بیش از حد بارگذاری نمی شوند.
Kubernetes و Docker همچنین مجموعه ای غنی از ویژگی ها را ارائه می دهند که به تعیین نحوه عملکرد اجزای مختلف یک برنامه کمک می کند. این امر به روز رسانی برنامه را به دلخواه آسان می کند. علاوه بر این، مقیاسبندی یکپارچه است زیرا میتوانید به سرعت کانتینرهای Docker ایجاد کنید و Kubernetes میتواند خوشهها را با حداقل مداخله دستی مقیاسبندی کند.
مزایای دیگر عبارتند از:
- استفاده بهینه از منابع
- نظارت بر وضعیت نرم افزار
- عملیات خودکار مانند استقرار خودکار و خود ترمیم
- ارکستراسیون ذخیره سازی
علاوه بر این، کانتینرهای Docker دارای سیستم آگنوستیک هستند و میتوانند در هر محیطی که از Docker Engine پشتیبانی میکند، اجرا شود و مهاجرت را آسان میکند.
خلاصه
هیچ محدودیتی برای آنچه می توانید با ادغام استراتژیک Docker و Kubernetes به دست آورید وجود ندارد. هر دو فناوری قدرتمندی هستند که می توانند طیف وسیعی از وظایف را انجام دهند. این دو پویا در محاسبات بدون سرور، استقرار چند ابری، مدیریت میکروسرویسها و یادگیری ماشین پیشرفتهای زیادی داشته است.
Docker و Kubernetes با هم بهترین راه برای ایجاد یک محیط توسعه نرم افزار سازگار و کارآمد است. Docker تضمین میکند که برنامههای شما سریع و مستقل از سیستم هستند، در حالی که Kubernetes تضمین میکند که حداکثر زمان کار، متعادلسازی بار مناسب و توانایی مقیاسسازی خوشه را به دلخواه دارند.
Kinsta یک پلتفرم ابری غنی و با عملکرد بالا است که شامل Kubernetes برای حداکثر مقیاس پذیری است.